Με λένε Κόκκινο -Ορχάν Παμούκ

«Κάθε ζωγραφιά µάς αφηγείται µιαν ιστορία».

Εννέα χειµωνιάτικες µέρες στην Ιστανµπούλ του 1591. Ο Σουλτάνος, ενόψει της χιλιοστής επετείου της Εγίρας, ζητά από τους καλύτερους µικρογράφους και καλλιγράφους της αυλής του να φιλοτεχνήσουν, µε άκρα µυστικότητα, ένα βιβλίο που θα δοξάζει την Οθωµανική Αυτοκρατορία – θέλει, όµως, οι ζωγραφιές του έργου να γίνουν σύµφωνα µε τις τεχνοτροπίες των Φράγκων, κάτι που συνιστά προσβολή για το Ισλάµ. Η Σεκιουρέ, µητέρα δυο ατίθασων µικρών αγοριών, επιθυµεί να ξαναπαντρευτεί, καθώς η τύχη του συζύγου της, που πήγε στον πόλεµο, αγνοείται επί τέσσερα χρόνια. Στο σπίτι της παρακολουθεί τους µικρογράφους να ζωγραφίζουν, υπό την επίβλεψη του πατέρα της. Σύντοµα, ένας µικρογράφος θα δολοφονηθεί, και τότε ο Αρχιµικρογράφος θα κληθεί να ανακαλύψει τον δολοφόνο µέσα σε τρεις ηµέρες, σύµφωνα µε τη διαταγή του Σουλτάνου. Εν τω µεταξύ, οι µικρογράφοι και οι καλλιγράφοι συγκεντρώνονται τα βράδια σ’ ένα καφενείο και διασκεδάζουν µε τις ιστορίες που αφηγείται µε αιχµηρή γλώσσα ένας λαϊκός παραµυθάς. Άραγε η δολοφονία να οφείλεται σε επαγγελµατικό ανταγωνισµό, σε ερωτική αντιζηλία ή στον θρησκευτικό φανατισµό;

Το Με λένε Κόκκινο –ένα βιβλίο του βραβευµένου µε Νόµπελ Λογοτεχνίας Ορχάν Παµούκ για την τέχνη και την καλλιτεχνική αφοσίωση, τον έρωτα και τον θάνατο, καθώς και τη σχέση της Ανατολής µε τη Δύση– συνδυάζει µε συναρπαστικό τρόπο το φιλοσοφικό µε το αστυνοµικό µυθιστόρηµα.

Η έκδοση αυτή συνοδεύεται, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, από το Επίµετρο που έγραψε ο συγγραφέας δώδεκα χρόνια αφότου πρωτοεκδόθηκε το βιβλίο, καθώς και από Χρονολόγιο µε τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρονται στο µυθιστόρηµα.

Στο εξώφυλλο το έργο «Ο καθιστός γραφέας» του Τζεντίλε Μπελλίνι.