5. Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα – Τριβιζάς Ευγένιος

Μία και μόνο φορά παρακολούθησα ταυρομαχία. Δε θα ξεχάσω την πανηγυρική ατμόσφαιρα της αρένας, δε θα ξεχάσω τις ιαχές, τον ενθουσιασμό, την έξαρση και αγαλλίαση του πλήθους. Μα αυτό που έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη μου είναι το αίμα και τα γαρίφαλα. Το αίμα του ταύρου στην άμμο και τα γαρίφαλα με τα οποία έραινε το πλήθος τον ταυρομάχο.
Αν και είναι δύσκολο να ξεριζωθούν έθιμα βαθιά ριζωμένα στην ιστορία ενός λαού, είθε οι ταυρομαχίες να έχουν την ίδια τύχη που είχαν το κυνήγι της αλεπούς στην Αγγλία, οι θλιβερές παραστάσεις δαρμένων αρκούδων που «χόρευαν» στα πανηγύρια της χώρας μας, οι κοκορομαχίες, οι κυνομαχίες και άλλες συνήθειες βασανισμού ζώων για την απόλαυση και διασκέδασή μας.
Ευγένιος Τριβιζάς

Μια άσπρη αγελάδα με ροζ μουσούδα και μια καφετιά βούλα στη ράχη επισκέπτεται ένα πρωί τον ξακουστό ταυρομάχο Ελ Πεπόλδο ντε Θαλούθας ντε Βερέγγας ντε Βεράντας*, την ώρα που ντυμένος με την χρυσοκέντητη στολή του παίρνει το πρωινό του. Από το ένα μάτι της αγελάδας στάζουνε δάκρυα πόνου και από το άλλο δάκρυα απελπισίας.
Ποια είναι αυτή η αγελάδα; Από πού έρχεται; Τι την βασανίζει; Θα καταφέρει να πείσει τον ταυρομάχο να ματαιώσει τη μεγάλη ταυρομαχία**; Θα μάθει ο μελλοθάνατος ταύρος να παίζει πίπιζα; Και τι θα απογίνουν τα τρία χαριτωμένα μοσχαράκια; Θα ζήσουνε ευτυχισμένα ή θα καταντήσουνε χοτ ντογκ;
Μια ιστορία που διαδραματίζεται στη θρυλική Ισπεπονία και που θα πείσει όλους τους διάσημους ταυρομάχους του κόσμου να αλλάξουν αμέσως επάγγελμα.

* Όποτε ο Ελ Πεπόλδο ντε Θαλούθας ντε Βερέγγας ντε Βεράντας  εμφανιζόταν στην αρένα, το πλήθος τον έραινε με μυρωμένα γαρίφαλα κι όποτε νικούσε τον άγριο ταύρο με τα στριφτά κέρατα, λιποθυμούσαν επί τόπου από συγκίνηση τουλάχιστον οχτώ γοητευτικές δουλτσινέες.
** Προς απελπισίαν του Ελ Μιγκουέλ Εσχροκερδόν ντε Παραδιόν, διοργανωτή της ταυρομαχίας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Γύρω απ’  τη μεγάλη αρένα το πλήθος περίμενε ανυπόμονο. Οι δουλτσινέες έκαναν αέρα με τις βεντάλιες τους. Οι μικροπωλητές πουλούσαν ηλιόσπορους, φιστίκια και ποπ κορν. Οι πικαντόρ χοροπηδούσαν κι έκαναν επικύψεις για να  ‘ναι σε φόρμα, ενώ οι τορεαντόρ έστριβαν τα τσιγκελωτά μουστάκια τους καικαμάρωναν, όπως τα χρυσά σιρίτια και τα χρυσά κουμπιά τους αστραποβολούσαν κι έλαμπαν στις ηλιαχτίδες.
Ο Εβούλσιος, δυστυχισμένος, περίμενε σ’  ένα κλουβί, περίμενε να δώσει τον απελπισμένο αγώνα, τον τελευταίο αγώνα. Ερεθισμένος από κείνο το απαίσιο κόκκινο πανί που θα κυμάτιζε σε λίγο εφιαλτικά μπροστά στα βουρκωμένα από λύσσα κι από πόνο μάτια του, ώσπου το κόκκινό του χρώμα να κοκκινίσει ακόμα πιο πολύ από το αίμα του, που θα κυλούσε και θα λέρωνε την άμμο της αρένας, ενώ το πλήθος βουερό θα ζητωκραύγαζε τον ταυρομάχο!…
Μα πού είναι ο ταυρομάχος; Γιατί καθυστερεί; Το πλήθος αδημονεί…
Απόσπασμα του κειμένου υπάρχει στο σχολικό βιβλίο «Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Ε΄ & ΣΤ΄ Δημοτικού».

ΓΝΩΜΕΣ

Αξιότιμε κ. Τριβιζά,
Εγώ αγαπώ τα βιβλία, μου αρέσει να διαβάζω με τις ώρες. Για εμένα όμως το καλύτερο και πιο αστείο μάθημα στο σχολείο ήταν «Η Θλιμμένη Αγελάδα». Ήταν το πιο χιουμοριστικό κομμάτι που έχω διαβάσει. Σας εύχομαι με όλη μου την ψυχή να συνεχίσετε να γράφετε όπως γράφετε. Και μια δική μου διαπίστωση: όλα τα παιδιά χαίρονται με τα βιβλία και τα κόμικς σας, κανενός παιδιού δεν του αρέσουν τα βίαια κόμικς αλλά τα χιουμοριστικά, δηλαδή τα δικά σας. Εγώ έτσι πιστεύω.
Η φανατική αναγνώστριά σας,
Τζένη Γραμμένου

Αγαπητέ κ. Τριβιζά,
Διάβασα την ιστορία σας για τον ταυρομάχο και την αγελάδα και μου άρεσε πολύ! Ήταν πολύ πρωτότυπη! Μου άρεσε πολύ που ο ταυρομάχος συγκινήθηκε από τη στεναχώρια της αγελάδας. Ακόμη, μου άρεσε πολύ που η αγελάδα μπορούσε να μιλήσει με έναν άνθρωπο και εκείνος να την καταλάβει. Θα μου άρεσε να μπορούσε να γίνει αυτό και στην πραγματικότητα, γιατί τότε οι άνθρωποι θα καταλάβαιναν πάντα τι νιώθουν τα ζώα!
Με θαυμασμό,
Μαριαλένα

Έγραψαν για τη σειρά «Ιστορίες από το Νησί των Πυροτεχνημάτων»:

Στην εκπληκτική αυτή σειρά βρίσκουμε υπέροχο μύθο, ιδιοφυή γραφή και πολύ καλή εικονογράφηση.
ΔΙΑΒΑΖΩ

Χαρισματικά σε επινοήσεις πρόσωπα… αξιοσημείωτη φρεσκάδα.
ΤΑ ΝΕΑ

Στη σειρά «Ιστορίες από το Νησί των Πυροτεχνημάτων» κυρίαρχο στοιχείο είναι η φλογοβόλα φαντασία σε συνδυασμό με το κωμικό στοιχείο, αρετές που εισβάλλουν κυριολεκτικά στο φτωχό εναλλακτικό κύκλωμα που χαρακτηρίζει ακόμα το παιδικό βιβλίο.
ΑΥΓΗ

Προεξάρχων στο χιούμορ και το λόγο το σατιρικό, ο Ευγένιος Τριβιζάς εισάγει τις μικρές ηλικίες σε περίεργους σουρεαλιστικούς συνειρμούς με τις «Ιστορίες από το Νησί των Πυροτεχνημάτων».
ΈΝΑ

Η σειρά έχει εικονογραφηθεί αριστουργηματικά από τους Βάλλυ Λιάπη, Νίκο Μαρουλάκη και Αλέξη Κυριτσόπουλο.
ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

«Η Μυρτώ και το κουνουπάκι», ένα βιβλίο-συμπυκνωμένο ζουμί του  ελληνικού παιδικού καλοκαιριού. Θαλασσινό και ξένοιαστο, αστείο και σπαραχτικό μαζί. Μιλάει για αρχές και τελειώματα, για κύκλους της ζωής, για έρωτα και θάνατο. Και μιλάει για όλα αυτά σε νήπια! Αν ήταν ποίημα, θα ήταν το παιδικό «Άξιον εστί». Ένα μαγικό ανάγνωσμα!
Ρίκα Βαγιάνη, http://www.protagon.gr/

Το κουνουπάκι ξετρελαίνει το παιδάκι! Το έστειλα στη Δανάη στη Γαλλία. Είναι δυόμισι χρονώ…  Με πήρε στο τηλέφωνο και μου λέει «κουνου-κουνο»,  μόλις της απάντησα «κουνουπάκι» έσκασε στα γέλια. Το κακό είναι ότι ήθελε να της το διαβάσω κι εγώ ολόκληρο από το τηλέφωνο. Πολύ μου κόστισε ο Τριβιζάς, μα αφού ξετρελάθηκε η Δανάη με το βιβλίο, χαλάλι του!
Άλκη Ζέη, Ραδιοτηλεόραση

Greek teachers and those who want to enrich their libraries with quality produced fantasy and adventure children’s books should look at those books.
MOTHER TONGUE NEWS

Η ιστορία πρωτοδημοσιεύτηκε το 1968 στο περιοδικό “Διάπλαση των Παίδων”.

Το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα τουρκικά από τον εκδοτικό οίκο ALTIN KITAPLAR.